Το σινικό τείχος

Ενότητα 5 κεφάλαιο 6 . Μεσοπόλεμος .

Ο Μικρασιατικός πόλεμος θα τελειώσει στο διπλωματικό επίπεδο με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1924 που ισχύει μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα έχασε την Ανατολική Θράκη και τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο. Έγινε υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών : 1.300.000 Έλληνες εγκατέλειψαν την Τουρκία και 500.000 Τούρκοι την Ελλάδα. Δεν μετακινήθηκαν οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τένεδου.

Η Ελλάδα μετά τη συνθήκη της Λωζάνης

Ενότητα 5 Κεφάλαιο 5 . Η Μικρασιατική Εκστρατεία και η Καταστροφή

Η Σμύρνη στις φλόγες

Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε με την ήττα των Κεντρικών Αυτοκρατοριών το 1918. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν με τους νικημένους και τα στρατεύματα της Αντάντ κατέλαβαν πολλά από τα εδάφη της. Οι σύμμαχοι αναθέσανε στην Ελλάδα να διοικήσει την περιοχή της Σμύρνης για 5 χρόνια και ήδη από το Μάη του 1919 ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη.

H γεωγραφία της Ασίας

Η λίμνη Βαϊκάλη

Η Βαϊκάλη  είναι λίμνη που βρίσκεται στη νότια Σιβηρία. Η Βαϊκάλη είναι η βαθύτερη και παλαιότερη λίμνη στον κόσμο, καθώς επίσης και η λίμνη με τον μεγαλύτερο όγκο γλυκού νερού. Περιέχει πάνω από ένα πέμπτο του γλυκού νερού παγκοσμίως και περισσότερο από 90% του γλυκού νερού της Ρωσίας. Η έκτασή της είναι 31.468 τ. χλμ. (μία από τις μεγαλύτερες του κόσμου). Έχει μήκος 654 χλμ., πλάτος 74 χλμ. και μέγιστο βάθος 1.680 μ. Η φώκια της Βαϊκάλης που ζει μόνο σε αυτή τη λίμνη είναι το μόνο είδος φώκιας του γλυκού νερού στον κόσμο.

Ενότητα 5 . Κεφάλαιο 3 . Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος

Από τα τέλη του 19ου αιώνα αυξήθηκε ο οικονομικός και πολιτικός ανταγωνισμός των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών. Τα αναπτυγμένα βιομηχανικά κράτη της Ευρώπης προσπαθούσαν να αυξήσουν την οικονομική τους δύναμη και να αποκτήσουν τον έλεγχο των παγκόσμιων αγορών, των πρώτων υλών (πετρέλαιο) και των αποικιών. Κάθε μεγάλη δύναμη επίδιωκε να εκτοπίσει τις ανταγωνίστριές της, προκειμένου να εξασφαλίσει για τον εαυτό της, το μεγαλύτερο οικονομικό πλεονέκτημα, ελέγχοντας όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές ή χώρες.

Ένα δάκρυ για τον Μπαρμπά Τζίμη

 

 

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΤΖΙΜΗ

Η αλήθεια πως ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας. Κά­ποιοι μας κάτω από τα είκοσι. Κάποιοι πιο πάνω. Αυτός σαρανταδυό! Από σεβασμό κι αγάπη τον εφωνάζαμε μπάρμπα, κι από ασυλλογισιά! Εγώ τότε νόμιζα πως χρειάζονταν τρεις αιώνες να φτάσω τα σαρανταδυό, που μου φαινότανε πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Το ίδιο θα νομίζανε κι οι άλλοι και κάναμε μπάρμπα τον Δημήτρη τον Ντεμίρη, πριν την ώρα του, κι ας μας έλεγε στην αρχή «μα γιατί δεν με φωνάζετε σκέτα Τζίμη ή Δημή­τρη;...»